ماهی و تُنگش …

وقتی توپ عیدو در کردند ، چشمم به ماهی توی تنگ بود که ببینم لحظه ی تحویل سال و در کردن توپ ، آیا بی حرکت می مونه؟ اما انقدر تو فکر بودم که ملتفت نشدم آخرش ماهیه چیکار کرد …بعد چند سال که ماهی قرمز نخریدم امسال از نهضت دفاع از حقوق ماهی ها جدا شدم و برگشتم به رسوم آبا اجدادی خودمون .حتی دو تا ماهی ام نخریدم که مثلا تنها نباشه . بذار تنها باشه ، کی گفته و فهمیده که ماهی تنهایی رو می فهمه ، اصلا از کجا معلومه که ماهی من ، مثل خودم منزوی نیست و با تنهایی بیشتر حال نمی کنه …؟ می دونم که حداکثر سی چهل روزی توی تُنگ عمر می کنه و می دونم یه روز صبح که میام بهش سر بزنم جسدش یه وری روی آب مونده … مهم نیست ، این ماهی همین چند صباح کوتاه عمرش و باز شدن چشمش به دنیا رو هم مدیون انسان ها است و اگر بشر به خاطر دلایل خودش و با زحمت بسیار اونو تکثیر نمی کرد و به توالد نمی انداخت الان این ماهی مریض توی تنگ سفره ی هفت سین من ، همین حیات نیم بند و کوتاهم نداشت و هرگز دنیا رو نمی دید . پس من که آفریدمش و حیات بهش دادم ، تصمیم برای مرگش و میزان طول عمرش بسته به نظر و نیاز منه… حیات اونقدر نادره که برای درکش تصور کنید که فقط و فقط کافی بود یکی از اجداد ما طی میلیون ها سال گذشته ، به هر دلیلی به سن باروری نمی رسید و بچه دار نمی شد ، قطعا الان ما ( یعنی شخص شما )زنده نبودید و تجربه اش نمی کردید . همیشه داد و فغان هست از کشتار حیوانات برای مصارف و نیاز های غذایی وغیره ی انسان . شاید و قطعا محیط کشتارگاه جای جالبی برای حیواناتی که روز آخرشون رو در اون جا می گذرونند نباشه اما همون ها هم حیاتشون رو مرهون ما آدم ها هستند ، اگر غیر از این بود تعداد گوسنفدهای موجود در ایران از شمار آدمیانش بیشتر نبود ( که هست ، طبق آمار) … ماهی توی تنگ چرخی می خوره و از ورای تنگ محدبش ، تصویر دفرمه یی از خدای خودش رو می بینه … می دونه خدای خوبی نداره.. غذای درست و حسابی بهش نمی ده، آب مزخرفی توی تنگش می ریزه و همیشه موقع تعویض آب ، ترس و استرس تا سر حد مرگ به سراغش میاد ، اما چه کنه بدبخت ، به همینم قانعه… حاضره جلوش کرنش هم بکنه ، مجیزشم بگه … بالاخره حیاتش بسته به گردش چشم اونه …
ما هم توی تُنگی هستیم و در آب متعفنی که برامون مهیا کرده اند می لولیم و با نگاه نافهمی به تصویر خدامون خیره ایم … مدتیه ، کمی رومون وا شده حق مونو می خوایم ، اما جز لبخند تمسخر و کج وکوله یی چیزی عایدمون نیست … چرا زنده ایم و باید زندگی کنیم ؟ ما زینت بخش کدوم سفره ی هفت سینیم ؟ یا شکم کدام خدای گرسنه یی رو سیر می کنیم ؟  این تصویر بدشکلی که از ورای شیشه ی حصار تُنگمون می بینیم ، از آن کیست …؟

.